Arena rywalizacji, szansa, region strategiczny, rynek - tak zazwyczaj mówimy i piszemy o Afryce z perspektywy szeroko rozumianego Zachodu. Należy przyznać, że większość narracji politologicznych i eksperckich z naszego kręgu cywilizacyjnego jest dla całego wielkiego kontynentu uprzedmiotawiająca i dehumanizująca. Dotyczy to także pozostałym obszarów Globalnego Południa. Wydaje się, że większość z nas akceptuje światowe asymetrie i nierówności, reprodukując dyskurs dominacji i traktując Afrykę jako “zasób” czy miejsce realizowania interesów bogatych i/lub potężnych państw spoza niej, nie zaś jako partnera, choćby słabego, któremu należy pozwolić realizować przede wszystkim własne interesy.

Referat będzie prezentacją wniosków z teoretyczno-krytycznej i ekolingwistycznej analizy narracji na temat Afryki pochodzących z prestiżowego amerykańskiego think tanku, jakim jest Center for Strategic and International Studies. Pokazane zostanie, iż reprezentujący główny nurt stosunków międzynarodowych eksperci dokonują znaczącego i raczej bezrefleksyjnego uprzedmiotowienia Afryki, odbierając jej społecznościom sprawczość, a także dyskursywnie zawłaszczając i komodyfikując jej przyrodę.

Wystąpienie może również stanowić inspirację do refleksji na temat używanego w stosunku do Afryki (i Globalnego Południa w ogóle) języka. Może ponadto posłużyć za bazę do dyskusji na temat tego, jaka jest rola dyskursu naukowego i eksperckiego w wyobrażaniu sobie dla Afryki przyszłości innej aniżeli tylko bycie bierną "areną rywalizacji mocarstw".

Celem referatu jest zaprezentowanie marginalizacji Globalnego Południa w dyskursie teoretycznym w obszarze badawczym stosunków międzynarodowych oraz propozycja ramy teoretycznej,  która pozwoli na zrozumienie tej sytuacji i może służyć jako sposób organizacji pracy badawczej. Głównym studium przypadku będzie marginalizacja Afryki Subsaharyjskiej. W drugiej części wystawienia zaprezentowana zarysowane zostaną założenia teorii dependencji 2.0. Referat powstał na bazie badań zza biurka i badań terenowych w Afryce Subsaharyjskiej

Chiny w ramach szerszego projektu Nowego Jedwabnego Szlaku zaangazowaly znaczace sily i srodki w budowe projektu Chinsko-Pakistanskiego Korytarza Ekonomicznego. Dla Pakistanu jest to unikalna szansa na zasypanie przepasci technologicznej, dzielacej ich od sasiednich Indii. Dla Chin jest to mozliwosc skrocenia szlakow komunikacyjnych do Europy. Jest to tez swoiste "okno wystawowe" projektu One belt oneroad. Zaangazowanie Chin w Pakistanie stanowi element zmian geopolitycznych, zachodzacych w Azji, a zwlaszcza oslabienia wplywow amerykanskich w Islamabadzie. Pojawia sie tez potencjalne pole dla aktywnosci rosyjskiej. Wartym rozwazenia zagadnieniem jest tez ewentualna zmiana polozenia strategicznego Pakistanu w nowej sytuacji miedzynarodowej, jaka powstala w zwiazku z wojna na Ukrainie: dystans Chin do polityki Putina oraz utrzymanie prorosyjskiego kursu przez Indie. Pewnym sygnalem moze byc przejecie wladzy w Islamabadzie przez politykow Pakistanskiej Ligi Muzulmanskiej, bedacych dotychczas w opozycki do zdecydowanie prochinskiego premiera Imrana Khana.