Austria, choć jej potencjał demograficzny klasyfikuje ją w gronie państw mniejszych średnich Unii Europejskiej, to dzięki bardzo aktywnej dyplomacji, odgrywa znaczącą rolę w procesach decyzyjnych na forum unijnym. Jest to możliwe dzięki wielowektorowej polityce zagranicznej, co pozwala szukać sojuszników w bardzo zróżnicowanym gronie państw. Austriacki pragmatyzm pozwala osiągać państwu strategiczne cele, bądź w sposób pozytywny – szukając poparcia dla swoich propozycji, lub negatywny, gdy budowane są koalicje przeciwników niewygodnych dla Austrii rozwiązań. Celem wystąpienia jest pokazanie strategii negocjacyjnych Austrii w debatach o reformach ustrojowych UE.

Z powojennymi dziejami Austrii wiąże się kreowanie mitu, w którym ważną rolę odgrywał ZSRR, jako wyzwoliciel „pierwszej ofiary” agresywnej polityki Hitlera. Do dzisiaj austriaccy politycy starają się o utrzymywanie dobrych relacji z Rosją – na polu politycznym, gospodarczym oraz w ramach prywatnych kontaktów. Potwierdzeniem tej ostatniej opinii jest obecność w 2018 r. Władimira Putina na weselu Karin Kneissl (1965-), ówczesnej minister spraw zagranicznych, od którego otrzymała w prezencie kolczyki warte kilkadziesiąt tysięcy euro. Przy okazji agresji Rosji na Ukrainę ujawniło się mocne uzależnienie gospodarcze Austrii od Rosji. To tam kupowanych jest m.in. 80% gazu ziemnego zużywanego nad Dunajem. Obecnie nie ma alternatywnych kierunków pozyskiwania gazu.

Konfederacja Szwajcarska i Chińska Republika Ludowa utrzymują stosunki dwustronne od 1950 r., a w ostatnich latach widoczna była ich intensyfikacja, co znalazło odzwierciedlenie m.in. w regularności wizyt na wysokim szczeblu obu stron. 

W 2007 roku oba kraje podpisały protokół  mający na celu zintensyfikowanie dialogu politycznego na wysokim szczeblu oraz pogłębienie wszystkich aspektów stosunków dwustronnych. Oprócz regularnych oficjalnych kontaktów między Pekinem a Bernem realizowana jest współpraca zdecentralizowana, tj.  przy udziale  szwajcarskich kantonów i gmin oraz prowincji w Chinach. 

Szczególnie dobrze rozwijała się w ostatnim okresie współpraca gospodarcza i handlowa, co odzwierciedla podpisana w 2013 r., po dwu latach negocjacji umowa o wolnym handlu (SCFTA). Podczas wizyty w Chinach w kwietniu 2016 r. prezydent Johann N. Schneider-Ammann zawarł z Chinami innowacyjne strategiczne partnerstwo. Ponadto w kwietniu 2018 roku oba kraje zainicjowały pierwszą rundę dialogu strategicznego.

Rozbudowana baza prawno – traktatowa, jak i osiągnięty wysoki poziom stosunków politycznych oraz współpracy gospodarczo-handlowej, kulturalnej, w tym na poziomie zdecentralizowanym tworzą dobre podstawy  dalszego rozwoju wzajemnie korzystnych relacji we wszystkich obszarach współpracy zarówno w perspektywie krótko, jak i średniookresowej.

Współczesna Austria przeniosła część aktywności politycznych z terenów europejskich w kierunku państw Kaukazu. Na postawie dokumentów rządowych opublikowanych w ostatnich latach chciałabym oszacować fundusze przeznaczane na rozwój współpracy w tym regionie i scharakteryzować cele polityczne, jakie formułuje Austria wobec Azerbejdżanu, Armenii i Gruzji. Warto przy tym zwrócić uwagę zarówno na współpracę austriacko-rosyjską, jak i kwestię reakcji Wiednia na politykę turecką wobec wymienionych krajów. Poza metodą porównawczą zostanie wykorzystana także metoda historyczna. Przyjęta teza dotyczy wzmacniania pozycji Austrii, jako lidera państw małych i niezaangażowanych. 

U progu lat 90. dokonano redefinicji neutralności, która została zredukowana do czynnika wojskowego. W praktyce oznaczało to odrzucenie zasad tzw.neutralnosci gospodarczej i otwierało możliwości w zakresie szerokiego właczenia Austrii i Szwajcarii w procesy integracji europejskiej.Zmieniono również podejscie do konfliktów zbrojnych poprzez uznanie pierwszeństwa "prawa ONZ"  przed tradycyjnym prawem neutralności. Jedną z kluczowych konsekwencji  tych posunięć była możliwośc udziałyu w sankcjach międzynarodowych. Pomimo wielu podobieństw dotyczących modelu neutralności obu państw wdrażanie nowej koncepcji określanej często jako bezaliansowoścć lub postneutralnośc napotykało na liczne bariery. Członkostwo Austrii w Unii Europejskiej stwarza w tym kontekście szczególne uwarunkowania.