Pandemia covid19 spowodowała bardzo wiele zmian w rzeczywistości międzynarodowej. Jej skutki miały również bardzo duży wpływ na kobiety imigrujące do Wielkiej Brytanii. Przede wszystkim ograniczona została możliwość przemieszczania się, co znacząco utrudniało sam proces migracji. Restrykcje na rynku pracy jakie pojawiły się podczas pandemii uniemożliwiły również wielu imigrantkom podjęcie zatrudnienia. Ze względu na charakter wykonywanych przez imigrantki prac miały one ograniczone możliwości zarobkowania. W takiej sytuacji znalazły się kobiety pracujące w ramach umów prekaryjnych, w niepełnym wymiarze pracy, otrzymujące niskie wynagrodzenie, pracujące na czas określony, zatrudnione w sektorze pracy nieudokumentowanej. Pandemia w istotny sposób wpłynęła na poczucie bezpieczeństwa i jakość życia imigrantek. Celem wystąpienia jest ukazanie problemów z jakimi musiały się zmierzyć imigrantki w Wielkiej Brytanii podczas pandemii covid -19.

Aksamitna Rewolucja rozpoczęła demontaż systemu komunistycznego w Czechosłowacji, a pośrednio zakończyła także istnienie wspólnego państwa czesko-słowackiego. Chcociaż  początek wydrzeniom z przełomu 1989 i 1990 r. dały spontaniczne demonstracje na ulicach Pragi, proces zmian politycznych miał swoich liderów, zarówno po strnie opozycji jak i władz komunistycznych. W referacie analizowany jest udział kobiet w tym procesie, zwłaszcza w kontekście ich zaangażowania w ruch dysydencki lat 70-tych i 80-tych. 

Parlament Europejski (PE) bywa określany jako orędownik równości płci w Europie - zarówno ze względu na wyraziste poparcie dla praw kobiet, jak i relatywnie wysoką liczbę zasiadających w nim posłanek. Od pierwszych wyborów w 1979 r. odsetek posłanek w PE utrzymuje się na poziomie wyższym niż odsetek parlamentarzystek w izbach narodowych parlamentów. Niezagregowana analiza ujawnia jednak znaczne różnice w reprezentacji kobiet z poszczególnych państw członkowskich w PE. Jak wynika z istniejących badań, różnice te nie mogą być wytłumaczone modelami stosowanymi do wyjaśniania reprezentacji politycznej kobiet na szczeblu parlamentów narodowych.

Celem artykułu jest próba wyjaśnienia różnic w deskryptywnej reprezentacji kobiet w PE pomiędzy państwami członkowskimi UE w oparciu o analizę zestawu zmiennych, które w poprzednich badaniach zostały uznane za potencjalnie istotne, ale nie zostały jeszcze przetestowane empirycznie dla wszystkich 27 państw UE. Badanie opiera się na danych z wyborów do PE w latach 2004, 2009, 2014 oraz 2019 i ma na celu odpowiedź na następujące pytania badawcze:

• Jakie czynniki stoją za zróżnicowaniem w odsetku kobiet wybieranych do Parlamentu Europejskiego z poszczególnych państw członkowskich?
• Jaka jest rola krajowych partii politycznych w wyborze kobiet do Parlamentu Europejskiego?
  • Czy pozycja partii politycznej na spectrum lewica-prawica, poglądy na wartości społeczne i kulturowe oraz stanowisko w sprawie integracji europejskiej mają wpływ na odsetek kobiet wybieranych z tych partii do Parlamentu Europejskiego?
  • Czy wewnętrzne regulaminy partii, struktury i procedury wyboru kandydatów mają wpływ na równowagę płci w reprezentacji tych partii w PE?
• Czy ordynacja wyborcza ma wpływ na odsetek kobiet zdobywających mandat w wyborach do Parlamentu Europejskiego?
• Czynniki z którego poziomu - narodowego czy wewnątrzpartyjnego - są istotniejsze dla poziomu reprezentacji kobiet w PE?

Tematem wystąpienia jest krytyczna analiza postulatów zawartych w trzech wiodących działach Suzan Okin, powstałych w różnych etapach jej naukowej działalności. Ma to na celu ukazanie nie tyle ewolucji poglądu ostatecznie kwestionującego apoteozę polityki wielokulturowości, co wskazanie na mylną, bo pozorną (de facto nieistniejącą), korelację wielokulturowości i równouprawnienia. Skierowanie uwagi na prawa grup mniejszościowych (religijnych, kulturowych etniczno-narodowych) całkowicie pominęło aspekt relacji zachodzących na poziomie podstawowym, między poszczególnymi jednostkami, a zwłaszcza tam, gdzie podmiotem/uczestnikiem tych relacji są kobiety. Polityka wielokulturowości promowana przez m.in. J. Rawlsa czy W. Kymlicka, zdaniem Okin, jest polityką wybiórczą, pomijającą w swej koncepcji prawa kobiet. Przykłady tego oraz propozycja sposobu niwelowania tego problemu, wciąż obecnego w drugiej dekadzie XXI wieku, zostaną przedstawione w pełnej wersji referatu.

Statystyki przestępstw i badania empiryczne potwierdzają, że kobiety rzadziej niż mężczyźni wykazują zachowania korupcyjne. Odnosi się to zarówno do korupcji politycznej, jak i gospodarczej. Z czego wynika ten fenomen i czy większe uczestnictwo kobiet w sferze polityki i gospodarki automatyczne zagwarantuje większy poziom etyki w administracji i biznesie? Wystąpienie będzie miało na celu próbę odpowiedzi na wyżej postawione pytania.