Podobnie jak w przypadku wielu innych sytuacji kryzysowych, pomoc osobom dotkniętym pandemią i jej skutkami, a także osobom zagrożonym nieśli wolontariusze. Część z nich organizowała się na zasadzie oddolnych, społecznych inicjatyw, część zaś funkcjonowała w ramach organizacji pozarządowych lub działała indywidualnie. Administracja publiczna w Polsce, realizujaca szereg zadań związanych z przeciwdziałaniem pandemii i jej skutkom, miała możliwość wykorzystania potencjału wolontariuszy. Celem referatu jest przedstawienie rozwiązań przyjmowanych na poziomie centralnym, jak również lokalnie, dotyczących efektywnego ukierunkowania tej społecznej siły. Scharakteryzowane zostaną uwarunkowania przyjmowania tych rozwiązań, przebieg ich wprowadzania oraz oceniona zostanie ich efektywność. Ważną częścią referatu będzie próba odpowiedzi na pytania: Czy wolontariusze wspierali administrację publiczną, czy też w jakimś stopniu ją zastępowali? Czy w administracji istniały rozwiązania pozwalające na wykorzystanie tego potencjału, czy też miały one charakter doraźny?; Czy pandemia zwróciła uwagę na kwestię możliwości wykorzystania potencjału wolontariuszy przez państwo i jakie wyciągnięto wnioski? Zwłaszcza udzielenie odpowiedzi na to ostatnie pytanie może być interesujące, z uwagi na rolę jaką odgrywają wolontariusze w kontekście kolejnej sytuacji kryzysowej, związanej z wojną na Ukrainie. 

Wolność zgromadzeń stanowi przykład jednego z uprawnień przyznanych jednostce w każdym demokratycznym państwie prawa, aby mogła wygłosić swoje poglądy w przestrzeni publicznej. Pandemia znacząco wpłynęła w wielu państwach na funkcjonowanie społeczeństwa i korzystanie z uprawnień gwarantowanych przez państwo. Stosowne ograniczenia dotyczyły także prawa do organizacji pokojowych zgromadzeń w poszczególnych państwach Europy Środkowej, co będzie przedmiotem wystąpienia.

Problemem ważnym dla nauk społecznych, w tym badaczy zorientowanych na wyzwania dotykające świat w XXI wieku, jest to czy istnieje przyczynowo-skutkowy związek kryzysu wywołanego pandemią SARS- CoV 2 z obniżeniem standardów demokracji. Przedstawicieli panelu interesuje sytuacja w państwach Europy Środkowej i Centralnej. Analizując dyskurs, na który składają sie wypowiedzi  publikowanych analiz naukowych, inne - o charakterze popularnonaukowym lub publicystycznym, raporty organizacji rejestrujących dane o przebiegu pandemii SARS-COV 2 oraz raporty zawierające wskaźniki umożliwiające pozycjonowanie państw ze względu na demokratyczne (lub nie) cechy ich ustrojów, można na problem spojrzeć w trzech wymiarach - instytucjonalnym, komunikacyjnym i związanym z ekspresją politycznego sprzeciwu. Ograniczając analizę do wybranych państw skupiam uwagę nie tylko na raportowanym pozycjonowaniu realizacji zasad państwa demokratycznego, ale na działaniach podejmowanych w czasie epidemicznego zagrożenia: wobec choroby, w związku z chorobą,  pod pretekstem choroby oraz indyferentnie wobec niej, tworzących potencjał do politycznej zmiany.

Podmioty niepaństwowe uczestniczą w szeregu obszarów kształtowania polityki w Europie i innych organach zarządzających na szczeblu lokalnym, regionalnym i globalnym. Lobbing promuje różnorodne formy, środki komunikacji i wymiany poglądów, które są fundamentalne dla umożliwienia aktywności różnych podmiotów niepaństwowych.  Kluczowe możliwości dostępu do decydentów w państwach europejskich po rozpoczęciu pandemii COVID-19 jest ograniczone, co ma znaczący wpływ na relacje lobbystów z organami decyzyjnymi w Europie. Po 2020 roku wystąpiły duże rozbieżności w reprezentacji i dostępie do procesu tworzenia polityki dla grup interesu, co wpływa na efektywność i skuteczność działań podejmowanych przez te grupy. Stopień równowagi między różnymi poziomami współpracy w zakresie reprezentacji i dostępu do poszczególnych instytucji czy organów w czasach COVID-19 zależy od ekonomicznego, prawnego i społecznego kontekstu kształtowania polityki.

W związku z powyzszym nadrzędnym celem referatu będzie analiza dostępu do decydentów i wpływu różnych grup interesu na tworzenie polityki we współczesnym panstwie w Europie w czasach pandemii COVID-19. W wystąpieniu wskazana będzie nierównomierność wpływu poszczególnych aktorów niepaństwowych na procesy tworzenia polityki od 2020 roku, kiedy pandemia rozpoczęła się w porządku globalnym.

W referacie zostaną także przedstawione cele grup interesu w ramach procesu decyzyjnego, a także nowe, zmodyfikowane i zintensyfikowane formy oddziaływania wykorzystywane przez grupy interesu w procesie decyzyjnym w państwach europejskich umocowane w czasach pandemii. W referacie poruszone będą również następujące problemy: priorytetyzacja instytucjonalna w ramach modelu funkcjonowania grup interesu w Europie w czasach pandemii COVID-19 oraz zdefiniowanie nowych form i kanałów oddziaływania grup interesu w pandemii COVID-19 w Europie.