W nauce o polityce określenie czwarta władza najczęściej jest rozumiane jako władza środków masowego komunikowania, które obok władzy ustawodawczej, wykonawczej i sądowniczej sprawują funkcje kontrolne wobec innych władz, jak i wpływają na politykę. W panelu pragniemy zadać pytanie o ideę czwartej władzy, jak ją w obecnej polityce możemy rozumieć, czy jako czynnik przyczyniający się do ładu, za D. Eastonem, do utrzymania systemu politycznego w stanie politycznej homeostazy, czy jako element chaosu? Formułowane propozycje na gruncie filozofii polityki, antropologii kulturowej czy socjologii interpretatywnej, np. władzy symbolicznej (P. Bourdieu), władzy ciała (M. Foucault), czy władzy komunikacyjnej (J. Habermas) skłaniają do ponownego pytania o władzę środków masowego przekazu w nowoczesnym państwie, w którym zdaniem zdecydowanej większośći badaczy siła mediów stale wzrasta. Wstępnie pozycjonujemy swoje rozważania o czwartej władzy między symbolicznymi ujęciami, ich opisami (M. Nieć) a propozycjami usytuowanymi instytucjonalnie w systemie i praktyce politycznej, najczęściej przypisywanymi do anglosaskiej doktryny prawno-politycznej (R. Lis, E. Bujwid-Kurek, J. Dzwończyk).

W czterech referatach proponujemy przyjrzeć się współczesnej refleksji o czwartej władzy, jak i praktyce politycznej, formułując pytania badawcze: Czy propozycja wpisania czwartej władzy w system jest utopią w Mannheimowskim rozumieniu, czy programem polityki? Czy do mobilizacji ideologicznej i kontroli politycznej niezbędna jest czwarta władza? Czy czwarta władza przyczynia się do ładu, jego utrzymania, tworzenia, czy chaosu, dekompozycji w polityce? Czy społeczeństwo obywatelskie oparte jest na idei czwartej władzy czy idei zaangażowania politycznego?