Celem wystąpienia jest z jednej strony chęć uporządkowania informacji dotyczących struktury powojennego ruchu kobiecego w Polsce Ludowej, z drugiej próba odpowiedzi na pytanie dlaczego współcześnie pomija się i dyskredytuje aktywność społeczno-polityczną kobiet po 1945 r., odrzucając tym samym a priori przeszły, potencjalny dorobek powojennych organizacji kobiecych. W wystąpieniu, w oparciu o zgromadzone dokumenty i archiwalia, przedstawiona zostanie charakterystyka platformy współdziałania jaką była, powołana w 1966 r. Krajowa Rada Kobiet Polskich, która miała w zamyśle władz komunistycznych gwarantować jednolity charakter ruchu kobiecego w PRL. Ówczesne organizacje kobiece można uznawać za niepodomiotowe i niesprawcze, jednak otwartym pozostaje pytanie czy konkretne aktywności podejmowane przez kobiety w okresie Polski Ludowej także miały charakter fasadowy i pozorny, czy też można im przypisać znamiona sprawczości.

Okres pandemii był czasem intensywnych emocji, wynikających z izolacji i ograniczonego kontaktu społecznego. Nowa sytuacja, w której się znaleźliśmy, spowodowała wysoki poziom stresu wynikający po pierwsze ze strachu przed zarażeniem, a po drugie ze zmian, jakie zaszły w różnych dziedzinach naszego życia. Do tego dochodziła frustracja spowodowana ograniczeniem wolności w celu ochrony życia i zdrowia. W tym okresie doszło do wielu protestów w różnych częściach Europy, w tym w Polsce. Celem referatu jest analiza roli kontekstu pandemii w protestach, które miały miejsce w Polsce w latach 2020-2021.

Polityka prowadzona przez Prawo i Sprawiedliwość od 2015 roku, a w szczególności zmiany w systemie sądownictwa w Polsce oraz przywrócenie dyskusji na temat obowiązującego prawa aborcyjnego, doprowadziły do masowych protestów i odrodzenia „uśpionego” nieco społeczeństwa obywatelskiego. Podobny trend obserwuje się w innych częściach świata, co niewątpliwie związane jest z odchodzeniem od tradycyjnych, konwencjonalnych form partycypacji politycznej na rzecz form niekonwencjonalnych. Wiąże się to również z zachodzącymi przemianami i rosnącą rolą mediów społecznościowych, wykorzystujących platformy komunikacyjne do mobilizowania obywateli. Celem wystąpienia będzie analiza zaangażowania kobiet w sferze społecznej, w szczególności w organizacjach pozarządowych. W toku prowadzonych analiz istotne będzie znalezienie odpowiedzi na następujące pytania badawcze: Jak rozwijał się ruch kobiecy po 1989 roku? Jakie postulaty i idee formułował? Z jakimi wyzwaniami i ograniczeniami musiał się zmierzyć? Jak dziś wygląda polski ruch kobiecy? Jakie są przejawy zaangażowania kobiet? W jakich sferach partycypacja kobiet jest najbardziej widoczna?

Rola kobiety we współczesnym społeczeństwie ulega przeobrażeniom w coraz szybszym tempie. Inny charakter udziału kobiet, podyktowany zmiennymi podążającymi za ewolucjonującym społeczeństwem, jest obserwowany także na poziomie polityki. Zdobywanie i utrzymywanie władzy nie jest już domeną jednej płci-jednakże procesy te nie są tożsame na poziomie polityki międzynarodowej, krajowej, regionalnej i samorządowej. Zaprezentowana zostanie rola kobiety we współczesnej polityce na poziomie samorządu terytorialnego z uwzględnieniem współczynnika feminizacji, poszczególnych obszarów tejże polityki oraz obecności kobiet w samorządowym marketingu politycznym. Poczyniona zostanie ponadto próba odnalezienia czynników determinujących reprezentatywność kobiet w polityce w obszarze polityki społecznej.