Ruchy społeczne od dekad obecne są w refleksji politologicznej. Współczesne analizy odwołują się do takich kategorii jak tożsamość i wspólne zaangażowanie, badają nowe formy i narzędzia oddziaływania, a także kontekst powstawania i skuteczności ruchów społecznych, choć nie uciekają również od rozważań o aspektach klasowych. Szczególnie w Polsce, w kontekście często przywoływanego sformułowania o próżni społecznej i niskiego poziomu zaufania w ogóle, a zwłaszcza do instytucji i partii politycznych, pojawienie się i rozwój ruchów społecznych jest bardzo istotnym zjawiskiem politycznym. Znaczące zmiany w tym obszarze – rosnąca liczebność, aktywność i widoczność – są obserwowane na przestrzeni ostatnich lat. Objęcie władzy przez Zjednoczoną Prawicę w 2015 r. zainicjowało zmiany instytucjonalne, celowo wdrażane przez rządzących, jak i intensyfikację społecznych inicjatyw przeciwrządowych. Efekty tych procesów są zróżnicowane dla różnych ruchów i realizacji promowanych przez nie celów. Stworzenie mapy aktywnych ruchów społecznych w Polsce, identyfikacja prawidłowości ich funkcjonowania oraz potencjału sprawczości to cele, które pozwolą na uzupełnienie luki badawczej. Panel podejmie próbę prezentacji kontekstu instytucjonalnego oraz wybranych ruchów. Rozpocznie się od analizy teoretycznego ujęcia relacji pomiędzy ruchami społecznymi a partiami oraz analizy współczesnych uwarunkowań działania ruchów w Polsce. Kolejne referaty zostaną poświęcone ruchom prośrodowiskowym w Europie; rozwijającym się ruchom antyszczepionkowym w kontekście pandemii Covid-19; a także próbie oceny potencjału rozwoju ruchu opiekunów osób zależnych.